BÖLÜM 1: YOLCULUK  /  CHAPITRE 1 : LE VOYAGE

25 Mart 2016 Cuma sabahı saat 5! Kolay iş değil!

Vendredi 25 mars 2016. Réveil à 5h du matin… C’est dur !

New York, Upper East Side’daki minik dairemizde uyandık. Dışarısı sessiz sakin ve buz gibi bir hava.. Ama trene saatinde yetişmek istiyorsak harekete geçmek lazım. Tren saat 7’de Penn Station’dan kalkıyor.

Nous nous réveillons dans notre petit appartement de l’Upper East Side à New York. Tout est calme dehors, et il fait un froid de canard ! Mais il faut s’activer si nous voulons prendre le train à l’heure. Départ à Penn Station à 7h !

Gara vardık mı ilk iş mini bir kahvaltı (evet mini çünkü hala uykumuz var) meyveli salata fena sayılmaz (ancak unutmayın ki kavunu seviyor olmalısınız çünkü amerikalılar meyve salatasını kavunla dolduruyor!)

Une fois sur place, nous avons le temps de prendre un “petit” petit-déjeuner (oui, car on a encore la tête dans le pâté). La salade de fruit n’est pas mal (mais par contre, il faut aimer le melon, car les américains en mettent beaucoup !!!).

İşte beklenen an geldi. Trende yerimize geçtik. AMTRAK isimli bir demiryolu şirketiyle gidiyoruz (evet sanki ağzınız doluyken konuşuyor gibi yapacaksınız) İlk dikkatimizi çeken, koltukların büyüklüğü ve rahatlığı! oh be! “Yolculuk iyi geçecek” diyoruz birbirimize. Ayrıca tuvaletteki o çok iyi çalışan çeşmeden de bahsetmeden geçmeyelim (!)

Puis c’est le moment tant attendu : nous nous installons dans le train. C’est la compagnie ferroviaire Amtrak qui assure le voyage (drôle de nom, on dirait quelqu’un qui parle la bouche pleine). A première vue, on est plutôt surpris par le confort des sièges : quelle douceur, quelle espace ! “On y sera bien !” se disait-on. Mention spéciale au robinet des toilettes, qui marche à la perfection (hem…).

Tren biletlerinin fiyatı oldukça uygundu. 2 kişi New York- Niagara arası gidiş- dönüş için 130$ ödedik. Eğer sabırlı biriyseniz, New York Eyaleti’nin şehir hayatının dışındaki ve derinlerindeki doğa hayatını görmek isterseniz trenle gezmek iyi bir fikir. Ve bu tam da bizim istediğimiz şeydi! Sonuç: yolculuğun başından sonuna kadar sis ve sıfır doğa manzarası! Ama bu, Amtrak çuf çufuna binmekten sizi alıkoymasın. Gayet iyi bir ulaşım hizmeti sunuyorlar: modern değil ama gayet iyi.

Les prix sont plutôt modérés : un aller-retour New York – Niagara Falls coûte 130 USD. Si vous êtes patients, et voulez voir le paysage de l’Amérique “un peu plus profonde” (en dehors de la city life), c’est une bonne option 🙂 C’est en fait exactement ce que nous voulions faire. Résultat ? Quel paysage : du brouillard du début jusqu’à la fin ! Mais que cela ne vous dissuade pas de prendre le tchou-tchou d’Amtrak : il est plutôt sympa 🙂 pas super moderne, mais sympa !

Sonunda garı terk ediyoruz: 9 saatlik bir yolculuk. ABD’de hızlı tren ne gezer! New York Eyaleti’nin öbür ucuna geçerken yarım kalan uykumuzu tamamlamakla meşgulüz. (Umarız çok horlamamışızdır)

Enfin, nous quittons la gare : c’est parti pour 9 heures de voyage ! Pendant que nous traversions le bel Etat new-yorkais, nous en avons profité pour récupérer nos heures de sommeil (on espère qu’on n’a pas ronflé trop fort) jusqu’à l’arrivée !

Öyle heyecanlıyız ki henüz gara yaklaşmamamıza rağmen Niagara’ya gelir gelmez kapıya doğru yollandık. Gara doğru giden o kadar çok ray vardı ki “herhalde burası kocaman bir gar” dedik ama öyle küçüktü ki aslında, çıkış kapısını bile bulamadık. İlk izlenime kanmamak lazım.

Excités, nous quittons nos sièges et nous empressons devant la porte de sortie, tandis que le train roule toujours. “Oulàlà, à première vue, ça doit être une grande gare”. En effet, nous voyons à travers la fenêtre beaucoup de rails s’entrecroiser… Mais attention : il ne faut pas se fier aux premières impressions ! Car la gare de Niagara Falls est, contre toute attente, vraiment toute petite ! Si petite qu’on ne sait même pas par où sortir pour aller en ville.

Bu yüzden minik ve içinde kimse olmayan Danışma kabininin yanındaki şehir haritasında yolumuzu ve otelimizin yerini aradık önce. (Otelimiz şelaleye 2 adım uzaklıktaydı ama bundan 2. bölümde bahsedeceğiz!) iki seçenek vardı: ya otobüse binecektik ya da yürüyecektik. Biz elbette çok iyi kaşifler olduğumuz için yürümeyi seçtik ama zaten Good Friday tatilinde olduğumuzdan toplum taşıma yoktu. Hatta gördüğümüz 1-2 kişi dışında sokakta insan da yoktu.

On parvient tout de même à rentrer dans le bâtiment principal, où nous trouvons une carte qui nous permet de voir comment se rendre à notre hôtel (situé à deux pas des célèbres chutes, mais chut ! ce sujet sera abordé dans le prochain chapitre). Deux possibilités : prendre le bus, ou y aller à pied. En bon explorateurs que nous sommes, nous avons décidé d’y aller à pied pour maximiser notre expérience ! On mémorise donc la route, et hop ! On est parti !

Ci-dessus : une des fameuses tours vue de loin / Uzaktan görülen bir kule

Şüpheye düştük “acaba doğru yolda mıyız?” diye fakat uzaktan görünen binaların gittikçe yakınlaşması bize doğru yönde olduğumuzu düşündürdü. Otele vardığımızda hala sokaklar çok sessizdi.

Les premières minutes sont très calmes : pas beaucoup de monde. On marche au bord de la route, passons devant quelques maisons… jusqu’à ce qu’on aperçoive, au loin, un horizon fort intéressant. Des tours aux allures très sympathiques, qui semblent nous dire “Venez ! C’est par ici !”. Nous continuons donc notre chemin, arrivons en ville, mais l’ambiance est toujours aussi calme. Quelques passants, par-ci, par-là… On aurait presque dit une ville fantôme. C’était certes un jour férié, celui du fameux Good Friday… Mais quand même !

Peki maceramız bu kadar sakin miydi? Bunu sonraki bölümde göreceğiz.

Les vacances s’annoncent-elles aussi calme ? A suivre…